آفتاب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 397

1 آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست در شعاعش همچو ذره جان من رقصان شدست

2 مشتری در طالع است و ماه و زهره در حضور یار چوگان زلف مه رو میر این میدان شدست

3 هر قدح کز می دهد گوید بگیر و هوش دار هش که دارد عقل دارد عقل خود پنهان شدست

4 بزم سلطان است این جا هر که سلطانی است نوش خوان رحمت گسترید و ساقی اخوان شدست

5 ساقیا پایان رسیدی عشق را از سر بگیر پا چه باشد سر چه باشد پا و سر یک سان شدست