جلال الدین محمد مولوی(مولانا)

جلال الدین محمد مولوی(مولانا)

جلال الدین محمد مولوی(مولانا)
جلال الدین محمد مولوی(مولانا)

ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 477

غزل 477 ام از 6329 غزلیات

ز آفتاب سعادت مرا شراباتست

1 ز آفتاب سعادت مرا شراباتست که ذره‌های تنم حلقه خراباتست

2 صلای چهره خورشید ما که فردوسست صلای سایه زلفین او که جناتست

3 به آسمان و زمین لطف ایتیا فرمود که آسمان و زمین مست آن مراعاتست

4 ز هست و نیست برون‌ست تختگاه ملک هزار ساله از آن سوی نفی و اثباتست

5 هزار در ز صفا اندرون دل بازست شتاب کن که ز تأخیرها بس آفاتست

6 حیات‌های حیات آفرین بود آن جا از آنک شاه حقایق نه شاه شهماتست

7 ز نردبان درون هر نفس به معراجند پیاله‌های پر از خون نگر که آیاتست

8 در آن هوا که خداوند شمس تبریزیست نه لاف چرخه چرخ‌ست و نی سماواتست

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر ز آفتاب سعادت مرا شراباتست

شاعر شعر ز آفتاب سعادت مرا شراباتست چه کسی است ؟

شاعر شعر ز آفتاب سعادت مرا شراباتست جلال الدین محمد مولوی(مولانا) می باشد.

شعر ز آفتاب سعادت مرا شراباتست در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 7 سروده شده است.

قالب شعر ز آفتاب سعادت مرا شراباتست چیست ؟

قالب شعر ز آفتاب سعادت مرا شراباتست غزل است

مضمون اصلی شعر ز آفتاب سعادت مرا شراباتست چیست؟

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, می‌نوشی است.
بنر