توفیق حق چون شد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 54

1 توفیق حق چون شد قرین، با حکم شاهنشاه دین زینت ده تاج و نگین، یعنی سلیمان زمان

2 آن خسرو گردون خیم، آن عادل نیکوشیم آن قلزم جود و کرم، آن حصن دین را پاسبان

3 در دیده اهل نظر، بر چرخ نبود ماه و خور گردیده ز آن والاگهر، روشن دو چشم آسمان

4 از سعی آن شخص هنر، یکرنگ شاه دادگر «ریواس بیگ » نامور، سرحلقه آزادگان

5 آمد بانجام این چنین، عالی بنائی بس متین محکم اساس و دلنشین، چون اعتقاد مؤمنان

6 هر خشت این عالی بنا، باشد بدرگاه خدا پیوسته یکدست دعا، از بهر شاه کامران

7 فیضش چو دین افزون زحد، گفتا بتاریخش خرد: «این طاق گل نبود،بود طاق دل روشندلان »