نی دل و دین ماند نه صبر و از فضولی بغدادی غزل 28

1 نی دل و دین ماند نه صبر و شکیبایی مرا رفته رفته جمع شد اسباب تنهایی مرا

2 چند بر من رو نهد هر جا که باشد محنتی دل گرفت از صحبت یاران هر جایی مرا

3 گر نیندازم نظر بر عارضت از صبر نیست رشک می آید بدیدارت ز بینایی مرا

4 گر بمیرم با کسی هرگز نگویم درد دل درد پنهانست بی شک به ز رسوایی مرا

5 کرد مستغنی ز فرش خاک و چتر آسمان در بساط شوق ذوق بی سر و پایی مرا

6 سر نمی پیچم ز فرمان تو ای سلطان عشق بنده فرمان پذیرم هر چه فرمایی مرا

7 قصه فرهاد و مجنون را فضولی کس نخواند تا بر آمد نام در عالم به شیدایی مرا