نالۀ از محمدحسین غروی اصفهانی دیوان کمپانی 17

1 نالۀ نی است ایدل یا که از لب شاه است یا که نخلۀ طور و نغمۀ انا الله است

2 داستان دستانست از فراز شاخ گل یا که بانگ قرآنست کز شه فلک جاه است

3 گرچه بانوان یکسر بیسرند و بی سالار لیک شاهد مقصود شمع جمع این راه است

4 او چه شمع کاشانه بانوان چو پروانه یا چه خوشۀ پروین گرد خرمن ماه است

5 ای همای بی همتا سایه رامگیر از ما سایۀ سرت ما را خیمه است و خرگاه است

6 شهسوار من آرام بر پیادگان رحمی پای همرهی لنگست دست چاره کوتاه است

7 ای که سر بلندی تو زیر پای خود بنگر زانکه نازنینان را سر بخاک درگاه است

8 از فراز نی لطفی کن بگوشۀ چشمی زانکه بی پناهان را گوشه ای پناگاه است

9 از لب روان بخشت زنده کن دل ما را گرچه نغمۀ این نی دلخراش و جانکاه است

10 آنکه با غمت ساز است همنشین و همراز است دود سینۀ سوزان یا که شعلۀ آه است

11 غمگسار بیمارت داغدار دیدارت گریۀ شبانگاه و نالۀ سحرگاه است

12 از دو چشم بیدارش و ز غم دل زارش آن یگانه غمخوارش واقفست و آگاه است