رواج جهل مرکب رسیده است بجائی از کلیم غزل 559

1 رواج جهل مرکب رسیده است بجائی که کرده هر مگسی خویشرا خیال همائی

2 ز طور مرتبه موسوی فرود نیاید بدست کور گر افتد درین زمانه عصائی

3 ز رغم مائده عیسوی بخویش ببالد اگر چه کاسه خالی بود بدست گدائی

4 زند ز نغمه داود طعنه صوت صدایش زمانه بر گلوی هر خری که بست درائی

5 ز خاک بیمدد دستگیر هر که نخیزد زند بافسر خورشید نخوتش سرپائی

6 نیاز و عجز گدایانه می خرند و ندارند مروتی که گدائی از آن رسد بنوائی

7 ز دانه خرمن اهل غرور مایه ندارد رود بغارت اگر برخورد بکاهربائی

8 تمام در شب تاریک جهل، یوسف وقتند سری بر آور ای شمع امتیاز کجائی

9 همه ببانگ سگ نفس می روند بمنزل عجب تر اینکه به از خضر جسته راهنمائی

10 کلیم خاطر روشن زغم چه عکس پذیرد بر آینه تیرگی است زنگ زدائی