1 آواز حسنت ای جان هفت آسمان بگیرد سلطان عشقت ای مه هر دو جهان بگیرد

2 زلف تو گر به عادت خود را کمند سازد مرغ از هوا درآرد، مه ز آسمان بگیرد

3 ماهی است عارض تو کاندر سپهر خوبی چون از افق برآید آفاق جان بگیرد

4 در پای غم فکنده است هجر تو عالمی را زنهار وصل را گو تا دستشان بگیرد

5 وصلت به کار ایشان دست از میان برآرد گر هجر تو به زودی پای از میان بگیرد

6 گرخوش خوئی نداری خاقانی آن نداند داند که خوش نگاری این را به آن بگیرد