بویی که مرا ز وصل یار آمد از سنایی غزنوی رباعی 89

1 من کیم کاندیشهٔ تو هم نفس باشد مرا یا تمنای وصال چون تو کس باشد مرا

2 گر بود شایستهٔ غم خوردن تو جان من این نصیب از دولت عشق تو بس باشد مرا

1 روزی بت من مست به بازار برآمد گرد از دل عشاق به یک بار بر آمد

2 صد دلشده را از غم او روز فرو شد صد شیفته را از غم او کار برآمد

1 در دل آن را که روشنایی نیست در خراباتش آشنایی نیست

2 در خرابات خود به هیچ سبیل موضع مردم مرایی نیست