بوی رحمان از یمن آمد دل و از فیض کاشانی غزل 322

1 بوی رحمان از یمن آمد دل و جان تازه شد دل چه و جان چه جهان از بوی رحمان تازه شد

2 آن شراب کهنه چون بر سر دوید از لطف آن هم دماغ و هم دل و هم عقل و هم جان تازه شد

3 نفخهٔ بگذشت زان بو بر زمین و آسمان هم زمین و هم زمان هم چرخ گردان تازه شد

4 زان نسیمی در چمن شد سرو از رفتار ماند گل تجلی کرد و بانگ عندلیبان تازه شد

5 نفخهٔ زان رفت تا عقبی قیامت زان طپید عالمی از نو بنا شد جان بجانان تازه شد

6 نفخهٔ زان در نعیمستان جنت اوفتاد هم بهشت و هم حور و غلمان تازه شد

7 چون نقاب زلف از روی چو مه یکسو فکند ظلمت کفر از میان برخواست ایمان تازه شد

8 فیض در طور حقیقت شعرهای تازه گفت شاعرانرا هم ز نظمش طرز دیوان تازه شد