بوی گلزار هوست قصه عشق از فیض کاشانی غزل 540

1 بوی گلزار هوست قصه عشق میبرد سوی دوست قصهٔ عشق

2 میکشد رفته رفته جان از تن مغز گیرد ز پوست قصهٔ عشق

3 ای که صد چاک در دلست ترا چاک دلرا رفوست قصهٔ عشق

4 هست در ذکر حق نهان مستی می حق را کدوست قصهٔ عشق

5 هر که دارد ز حق بدل شوقی بردش سوی دوست قصهٔ عشق

6 دم بدم رو بسوی حق دارد هر کرا گفت گوست قصهٔ عشق

7 هر سر موی من کند شکری که مرا موبموست قصهٔ عشق

8 روبروی خدا بود عاشق که جهان پشت و روست قصهٔ عشق

9 یکنفس ذکر حق ز دست مده دوست دارد چو دوست قصهٔ عشق

10 گلستان حق و بوی گل ذکرش حق محیط است وجوست قصهٔ عشق

11 خام افسرده بهرهٔ نبرد پختگانرا نکوست قصهٔ عشق

12 ذکر حق فیض بوی حق دارد گل گلزار اوست قصهٔعشق