آسمان گر ز گریبان، قمر از شاطرعباس صبوحی غزل 65

1 آسمان گر ز گریبان، قمر آورده برون از گریبان تو، خورشید سر آورده برون

2 به تماشای خط و خال رخ چون قمرت دلم از روزنهٔ دیده، سر آورده برون

3 از بناگوش و خط سبز تو بس در عجبم کز کجا برگ گلی مشک تر آورده برون

4 کوری منکر شقّ القمر ختم رسل ابرویت معجز شقّ القمر آورده برون

5 سرو قد، سیم زنخدان تو دیدم، گفتم چشم بد دور، که سروی ثمر آورده برون

6 گندم خال تو ای حور بهشتی طلعت به خدا از همه عالم، پدر آورده برون

7 تا زبانش نمکی، شهد لبش کی دانی که چه شیرین ز نمک نیشکر آورده برون

8 ای معلّم! به جز عاشق کُشی و دل شکنی از دبستان چه هنر این پسر آورده برون

9 کمر از کوه برون آید و این ترک پسر از کجا این همه کوه از کمر آورده برون

10 چو پر و بال کبوتر، هنر شاعریم تا به کوی تو رسد، بال و پر آورده برون

11 تیره کرده است صبوحی رخ آفاق، چو شب بس که در هجر تو، آه از جگر آورده برون