1 بصدای درمندی بنوای دلپذیری خم زندگی گشادم بجهان تشنه میری

2 تو بروی بینوائی در آن جهان گشادی که هنوز آرزویش ندمیده در ضمیری

3 ز نگاه سرمه سائی بدل و جگر رسیدی چه نگاه سرمه سائی دو نشانه زد به تیری

4 به نگاه نارسایم چه بهار جلوه دادی که بباغ و راغ نالم چو تذرو نو صفیری

5 چه عجب اگر دو سلطان بولایتی نگنجند عجب اینکه می نگنجد بدو عالمی فقیری