رویت که ز باده لاله می‌روید از او از شیخ بهایی رباعی 72

1 نوجوانی از خواص پادشاه می‌شدی، با حشمت و تمکین، به راه

2 دل ز غم خالی و سر پر از هوس جمله اسباب تنعم پیش و پس

1 ساز بر خود حرام، آسایش که فراغت طریق مردی نیست

2 پا بفرسای در ره طلبش پا همین بهر هرزه گردی نیست

1 جای دگر نماند، که سوزم ز دیدنت رخساره در نقاب ز بهر چه می‌کنی؟