دوش بر سوز دل و سینه از نظیری نیشابوری غزل 213

1 دوش بر سوز دل و سینه براتم دادند سر چو شمعم ببریدند و حیاتم دادند

2 ناله کردم به نهان عشوه خموشم کردند گریه کردم ز شکرخند نباتم دادند

3 درد و صاف غم و شادی به من ارزانی شد تا خم و خمکده عشق براتم دادند

4 پاره‌پاره جگر طور ز غیرت خون شد که کهی بودم و چون کوه ثباتم دادند

5 گرسنه‌دیده‌تر از مفلس کنعان بودم خواجم گشتم که از آن حسن زکاتم دادند

6 تا به مقصد سپرم کشتی مشتاقان را از خضر همت و از نوح نجاتم دادند

7 اختر شعشعه بر چرخ «نظیری» زده است کس چه داند؟ که چه عالی درجاتم دادند