شکل از ادیب الممالک فراهانی دیوان اشعار 4

1 در باغ سحر نرگس تر دیده گشود با چشم تواش بنای هم چشمی بود

2 من نیز ز خشم دیده اش برکندم بستان و بزیر پای خود افکن زود

1 به سردار اسعد بگو ای که از دم هزار آتش فتنه خاموش کردی

2 تو آنی که اصلاح کار جهان را به دامان فضل خطاپوش کردی

1 تا زبر خاکی ایدرخت برومند مگسل ازین آب و خاک رشته پیوند

2 مادر تست این وطن که در طلبش خصم نار تطاول بخاندان تو افکند

1 چون کواکب تابع برج است دارالملک ایران وندرین برج است واله هوش برنایان و پیران

2 هر کجا حصنی است استحکام آن از برج باشد حصن ایران شد ز استحکام برج امروز ویران

1 این تازه کله که داده دلبر ماست چون هدیه دست دوست شد، افسر ماست

2 بوسیدم و بر فرق سرش جا دادم تا خلق بدانند که تاج سر ماست