شرم از خط پیشانی ما ریخته از بیدل دهلوی غزل 291

1 شرم از خط پیشانی ما ریخته شق‌ها زین جاده نرفته‌ست برون نقب عرق‌ها

2 درس همه در سکتهٔ تدبیر مساوی ست در موج گوهر نیست پس و پیش سبق‌ها

3 زین خوان تهی مغتنم حرص شمارید لیسیدن اگر رو دهد از پشت طبق‌ها

4 بی‌ماحصل مشق دبستان وجودیم باید به خیالات سیه کرد ورق‌ها

5 فریاد که بستند بر این هستی باطل یک گردن و صد رنگ ادا کردن حق‌ها

6 تیغت چه فسون داشت که چون بیضهٔ طاووس گل می‌کند از خاک شهید تو شفق‌ها

7 بیدل ز چه سوداست جنون‌جوشی این بحر عمری‌ست که دارد تب امواج قلق‌ها