شهی که پاس رعیت نگاه از سعدی شیرازی قطعه‌ 446

1 گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل

2 ایا باد سحرگاهی گر این شب روز می‌خواهی از آن خورشید خرگاهی برافکن دامن محمل

1 متقلب درون جامه ناز چه خبر دارد از شبان دراز

2 عاقل انجام عشق می‌بیند تا هم اول نمی‌کند آغاز

1 کتاب از دست دادن سست راییست که اغلب خوی مردم بیوفاییست

2 گرو بستان نه پایندان و سوگند که پایندان نباشد همچو پابند

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت