سروت که لاله رنگ از بابافغانی شیرازی غزل 372

1 سروت که لاله رنگ شد از باده ی زلال طوفان آتشست عیان در قبای آل

2 سر می کشد نهال قدت از دم مسیح در بوستان کیست بدین نازکی نهال

3 خوش آهویست چشم شکار افگنت ولی هرگز شکار کس نشد آن نازنین غزال

4 دُر در صدف اگر ز لطافت کند سخن یابد ز لعل و گوهر لطف تو گوشمال

5 می سوزم از نظاره ی آن روی آتشین از بس که سحر کرده بر آتش ز خط و خال

6 یاقوت لعل سای تو از عشوه در سخن برگ گلبست جلوه کنان در قبای آل

7 بیند ز نور شمع تجلی شهید عشق عکس مه جمال تو در دیده ی خیال

8 روی جهان فروز تو در جلوه ساخته ست ذرات را بنور خود آیینه ی جمال

9 آشفته بلبلیست فغانی درین چمن محروم مانده از حرم گلشن وصال