جمله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 27

1 جمله گفتند ای حکیم رخنه‌جو این فریب و این جفا با ما مگو

2 چارپا را قدر طاقت با رنه بر ضعیفان قدر قوت کار نه

3 دانهٔ هر مرغ اندازهٔ ویست طعمهٔ هر مرغ انجیری کیست

4 طفل را گر نان دهی بر جای شیر طفل مسکین را از آن نان مرده گیر

5 چونک دندانها بر آرد بعد از آن هم بخود گردد دلش جویای نان

6 مرغ پر نارسته چون پران شود لقمهٔ هر گربهٔ دران شود

7 چون بر آرد پر بپرد او بخود بی‌تکلف بی‌صفیر نیک و بد

8 دیو را نطق تو خامش می‌کند گوش ما را گفت تو هش می‌کند

9 گوش ما هوشست چون گویا توی خشک ما بحرست چون دریا توی

10 با تو ما را خاک بهتر از فلک ای سماک از تو منور تا سمک

11 بی‌تو ما را بر فلک تاریکیست با تو ای ماه این فلک باری کیست

12 صورت رفعت بود افلاک را معنی رفعت روان پاک را

13 صورت رفعت برای جسمهاست جسمها در پیش معنی اسمهاست