1 نفس را الفت دل پیچ و تابست گره در رشتهٔ موج از حبابست

2 درین محفل ز قحط نشئهٔ درد اثر لب تشنهٔ اشک کبا‌بست

3 درنگ از فرصت هستی مجویید متاع برق در رهن شتابست

4 صفا آیینهٔ زنگار دارد فلک دود چراغ آفتابست

5 به روی خویش اگر چشمی‌ کنی باز زمین تا آسمانت فتح بابست‌

6 دلی داریم نذر مه جبینان دیار حسن را آیینه بابست

7 ز چشم سرمه آلودش مپرسید زبان اینجا چو مژگان بی‌جوابست

8 هزار آیینه در پرداز زلفش ز جوهر شانهٔ مژگان در آبست

9 تماشای چمن بی نشئه ای نیست زگل تا سبزه یک موج شرابست

10 نمی‌‌دانم جمال مد‌عا چیست ز هستی تا عدم عرض نقابست

11 کم آب است آنقدر دریای هستی کزو تا دست می‌شویی سرابست

12 بیابان طلب بحری است بیدل که آنجا آبله جوش حبابست