علمی که از جلال الدین محمد مولوی رباعی 105

1 گفت هر مردی که باشد بد گمان نشنود او راست را با صد نشان

2 هر درونی که خیال‌اندیش شد چون دلیل آری خیالش بیش شد

1 من چوب گرفتم به کفم عود آمد من بد کردم بدیم مسعود آمد

2 گوید که در صفر سفر نیکو نیست کردم سفر و مرا چنین سود آمد

1 ماه روزه گشت در عهد عمر بر سر کوهی دویدند آن نفر

2 تا هلال روزه را گیرند فال آن یکی گفت ای عمر اینک هلال

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد