1 ز نیرنگ نطقش به مضمون نیایی ور آیی ز بس سحر بیرون نیایی

2 نیایی پذیرای نازی ز چشمش که پیش ره صد شبیخون نیایی

3 به ترخانی عشق فرمان برآور که درتحت احکام گردون نیایی

4 شوی محرم بزم رندان به شرطی که ناخوش ببینی و محزون نیایی

5 به یونان حکمت جنیدی طلب کن خدادان به علم فلاطون نیایی

6 بگویی چنان در دلش جا توان کرد که بیرون به صد سحر و افسون نیایی

7 نه در گریه صاحب دلت می توان گفت که دست و گریبان به جیحون نیایی

8 بکوش و ازین حلقه جانی برون بر که در زیر این طاس وارون نیایی

9 مزن بوسه بر آستانش «نظیری » لبالب گر از در مکنون نیایی