جان فدای آنکه ما را بی‌محابا از حسین خوارزمی غزل 68

1 جان فدای آنکه ما را بی‌محابا می‌کشد کشته را جان می‌دهد پنهان و پیدا می‌کشد

2 تیر دلدوز خدنگ غمزه خونریز خود سوی دیگر می‌کشد آن شوخ و ما را می‌کشد

3 آن قد و بالا بلای جان عاشق شد بلی چون بلای ناگهان آید ز بالا می‌کشد

4 تا بود فردا میان گشتگان عشق دوست عاشق آن نازنین خود را به عمدا می‌کشد

5 کشتنش آب حیات عاشقان آمد از آن زنده می‌گردم من آشفته‌دل تا می‌کشد

6 دیگران را گر تقاضا می‌کند میر اجل عاشق بیچارهٔ خود را بی‌تقاضا می‌کشد

7 گر به قصد کشتن آید دوست منعش کم کنید تا حسین خسته را بکشد که زیبا می‌کشد