حق که حقست سمیع ست فلانی از غالب دهلوی غزل 299

1 حق که حقست سمیع ست فلانی بشنو بشنو گر تو خداوند جهانی بشنو

2 لن ترانی به جواب ارنی چند و چرا؟ من نه اینم بشناس و تو نه آنی بشنو

3 سوی خود خوان و به خلوتگه خاضم جا ده آنچه دانی بشمار آنچه ندانی بشنو

4 پرده ای چند به آهنگ نکیسا بسرای غزلی چند به هنجار فغانی بشنو

5 لختی آیینه برابر نه و صورت بنگر پاره ای گوش به من دار و معانی بشنو

6 هر چه سنجم به تو ز اندیشه پیری بپذیر هر چه گویم به تو از عیش جوانی بشنو

7 داستان من و بیداری شبهای فراق تا نخسبی و به پاسم ننشانی بشنو

8 چاره جو نیستم و نیز فضولی نکنم من و اندوه تو چندان که توانی بشنو

9 زین که دیدی به جحیمم طلب رحم خطاست سخنی چند ز غمهای نهانی بشنو

10 نامه در نیمه ره بود که غالب جان داد ورق از هم در و این مژده زبانی بشنو