1 بیقراریهای چرخ از دست کجرفتاری است خاک را آسودگی از پهلوی همواری است

2 نیست غیراز سوختن عید مذلت پیشگان خار را در وصل آتش پیرهن‌گلناری است

3 از مزاج ما چه می‌پرسی‌که چون ریگ روان خاک ما چون آب از ننگ فسردن جاری است

4 گر ز دست ما نیاید هیچ جانی می‌کنیم نالهٔ بلبل درین‌گلشن گل بیکاری است

5 آبروخواهی‌، مقیم آستان خویش باش اشک را از دیده پا بیرون نهادن خواری است

6 پرفشانی نیست ممکن بسمل تصویررا زخمی تیغ تحیر از تپیدن عاری است

7 دست همت آستین می‌گردد از خالی شدن سرنگونی مرد را از خجلت ناداری است

8 شعله خاکسترشود تا آورد چشمی به هم یک مژه آسودگی اینجا به‌صد دشواری است

9 غیر تیغ اوکه بردارد سرافتادگان خفتگان را صبح‌روشن صندل بیداری است

10 بگذر از فکر خرد بیدل‌که در بزم وصال گردش آن چشم میگون آفت هشیاری است