دلیل بادیه دیوانگی بس از اسیر شهرستانی غزل 17

1 دلیل بادیه دیوانگی بس است مرا همین نشانه فرزانگی بس است مرا

2 ز خویشتن به دیار جنون گریزانم که آشنایی بیگانگی بس است مرا

3 کجاست غم که کشد رخت من به کوی جنون به عقل نسبت همخانگی بس است مرا