تیغ غضبت خون همه اعدا ریخت از کلیم رباعی 35

1 ترک چشمت می‌کند آماجگه محراب را ما طمع داریم ازو دلجویی احباب را

2 با ستمکاران گیتی بد نمی‌گردد سپهر عید قربانست دایم خانه قصاب را

1 به سان شانه‌ات سرپنجه گردانم گریبان را به چنگ آرم مگر زین دست آن زلف پریشان را

2 نباشد نیک باطن در پی آرایش ظاهر به نقاش احتیاجی نیست دیوار گلستان را

1 لب فرو بستم زیان دارد زبان‌دانی مرا چشم پوشیدم نمی‌زیبد عریانی مرا

2 شانه و زلف تو بادی می‌دهد از جان من بی‌تو زینسان در میان دارد پریشانی مرا