مقصود دو مدعای من آمد از سحاب اصفهانی غزل 286

1 مقصود دو مدعای من آمد جفای تو نبود رضای مدعی از مدعای تو

2 خضر و من از حیات ابد بهره یافتیم او ز آب زندگی و من از خاک پای تو

3 در وصلت اشتداد به هجران تزاید است ای درد عشق چیست ندانم دوای تو؟

4 رفتی و از پیت من و خلقی، ولی ز ضعف من از قفای خلقی و خلق از قفای تو

5 هم جان به لب رسیده ز دست وفای دل هم دل به جان زدست دل بیوفای تو

6 خلق خدای بر تو ز دست فغان من در شکوه و زدست تو من بر خدای تو

7 تیری فگنده بر تو و پیکان خود (سحاب) بگذاشت در دلت که بود خونبهای تو