انبیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 134

1 انبیا گفتند کاری آفرید وصفهایی که نتان زان سر کشید

2 و آفرید او وصفهای عارضی که کسی مبغوض می‌گردد رضی

3 سنگ را گویی که زر شو بیهده‌ست مس را گویی که زر شو راه هست

4 ریگ را گویی که گل شو عاجزست خاک را گویی که گل شو جایزست

5 رنجها دادست کان را چاره نیست آن بمثل لنگی و فطس و عمیست

6 رنجها دادست کان را چاره هست آن بمثل لقوه و درد سرست

7 این دواها ساخت بهر ایتلاف نیست این درد و دواها از گزاف

8 بلک اغلب رنجها را چاره هست چون بجد جویی بیاید آن بدست