قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. ,

إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ (۱) آن گه که آسمان بشکافد. ,

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها و بفرمان خدای نیوشد و فرمان برد وَ حُقَّتْ (۲) و خود آن را چنین سزد. ,

وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ (۳) و آن گه که زمین پهن باز کشیده آید. ,

وَ أَلْقَتْ ما فِیها وَ تَخَلَّتْ (۴) و هر چه دروست بیرون اندازد و تهی گردد. ,

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ (۵) و بفرمان اللَّه نیوشد و خود آن را چنین سزد. ,

یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ ای مردم، إِنَّکَ کادِحٌ تو کار کنی برنج، إِلی‌ رَبِّکَ روی بپاداش خداوند «کدحا» کار کردنی بر دوام، «فَمُلاقِیهِ (۶)» و پس با خداوند خویش هم دیدار خواهی گشت. ,

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ (۷) امّا آن کس که او را نامه او دهند در دست راست. ,

فَسَوْفَ یُحاسَبُ حِساباً یَسِیراً (۸) با او شمار کنند شماری آسان. ,

وَ یَنْقَلِبُ إِلی‌ أَهْلِهِ مَسْرُوراً (۹) و باز گردد با کسان خویش شادان. ,

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ (۱۰) و امّا آن کس که او را دهند نامه او از پس پشت او. ,

فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً (۱۱) بر خود بهلاک آواز دهد بنومیدی. ,

وَ یَصْلی‌ سَعِیراً (۱۲) و سوختن را بآتش رسد. ,

إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً (۱۳) و در میان کسان خویش شاد دل می‌بود. ,

إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ (۱۴) او می‌پنداشت که او با اللَّه نگردد. ,

«بلی» گردد، إِنَّ رَبَّهُ کانَ بِهِ بَصِیراً (۱۵) خداوند او باو بینا بود. ,

فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ (۱۶) نه چنانست که ایشان میگویند، سوگند می‌خورم بشعاع روز. ,

وَ اللَّیْلِ وَ ما وَسَقَ (۱۷) و بشب تاریک و بهر چه شب آن را فراهم آورد. ,

وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (۱۸) و بماه آن گه که پر نور و تمام گردد. ,

لَتَرْکَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ (۱۹) می‌زیند و می‌نشینند از یک حال بر دیگر حال. ,

فَما لَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (۲۰) چه رسیده است ایشان را که بآن حال گردان بنمی گروند. ,

وَ إِذا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لا یَسْجُدُونَ (۲۱) و چون قرآن بر ایشان خوانند بفرمان سجود کردن اللَّه را سجود نکنند. ,

بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ (۲۲) نه آن کافران که بنگرویدند پیغام رساننده را دروغ میشمارند. ,

وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما یُوعُونَ (۲۳) و اللَّه میداند آنچه ایشان نهان میدارند. ,

فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِیمٍ (۲۴) بشارت ده ایشان را بعذابی دردنمای. ,

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ، مگر ایشان را که بگرویدند و کردارهای نیک کردند، لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ (۲۵) ایشان را مزدی است ناکاست. ,