وَ ما أَدْراکَ مَا الطَّارِقُ (۲) چون نیک دانی که آنچه بشب آید چیست؟ ,
النَّجْمُ الثَّاقِبُ (۳) ستاره درخشان. ,
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْها حافِظٌ (۴) هر کسی و هر تنی آنست که برو گوشوانی است،. ,
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ (۵) در نگرا مردم که از چه چیز آفریدند او را. ,
خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ (۶) بیافریدند او را از آبی افکنده ریخته. ,
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ (۷) بیرون میآید از پشت مرد و استخوانهای سینه زن. ,
إِنَّهُ عَلی رَجْعِهِ لَقادِرٌ (۸) آفریدگار او بر باز برد او توانا است. ,
یَوْمَ تُبْلَی السَّرائِرُ (۹) آن روز که بر رسند و باز نگرند پنهانها. ,
فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ (۱۰) او را نه نیرویی که بان تاود یا کوشد، و نه یاری که او را یاری دهد. ,
فَمَهِّلِ الْکافِرِینَ این ناگرویدگان را درنگ ده أَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً (۱۷) فرو گذار ایشان را اندک روزگار. ,