قوله از رشیدالدین میبدی کشف الاسرار و عدة الابرار 1

قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. ,

هَلْ أَتاکَ حَدِیثُ الْغاشِیَةِ (۱) رسید بتو سخن آن روز که در آید بر هر چیز و بر هر کس؟. ,

3 وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ (۲) رویهاست آن روز فرو شکسته از خواری. عامِلَةٌ ناصِبَةٌ (۳) درین جهان کار کنندگان و رنجوران.

تَصْلی‌ ناراً حامِیَةً (۴) و در آن جهان بآتش سوزان رسان. ,

تُسْقی‌ مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ (۵) می‌آشامانند ایشان را از چشمه‌های بغایت گرمی رسیده جوشان. ,

لَیْسَ لَهُمْ طَعامٌ نیست ایشان را هیچ خورش إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ (۶) مگر از خار درشت تلخ. ,

لا یُسْمِنُ وَ لا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ (۷) که نه فربه کند و نه از گرسنگی سود دارد. ,

8 وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ (۸) رویهاست آن روز بناز. لِسَعْیِها راضِیَةٌ (۹) کردار خویش را پسندگار.

فِی جَنَّةٍ عالِیَةٍ (۱۰) در بهشتی بر بالای. ,

لا تَسْمَعُ فِیها لاغِیَةً (۱۱) در بهشت هیچ سخن نابکار و ناخوش نشنوند. ,

11 فِیها عَیْنٌ جارِیَةٌ (۱۲) در آن بهشت چشمه‌های روان. وَ أَکْوابٌ مَوْضُوعَةٌ (۱۴) و پیرایه‌های شراب نهاده.

12 فِیها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (۱۳) در آن تختها است بلند برداشته. وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ (۱۵) و بالشها نهاده بر رسته.

وَ زَرابِیُّ مَبْثُوثَةٌ (۱۶) و طنفسه های پراکنده گسترانیده. ,

أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ در نمینگرند در شتر کَیْفَ خُلِقَتْ (۱۷) که چون آفریدند آن را؟ ,

وَ إِلَی السَّماءِ کَیْفَ رُفِعَتْ (۱۸) و در آسمان که چون برآوردند آن را؟ ,

وَ إِلَی الْجِبالِ کَیْفَ نُصِبَتْ (۱۹) و در کوه‌ها که چون برکشیدند آن را؟ ,

وَ إِلَی الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ (۲۰) و در زمین که چون گسترانیدند آن را؟ ,

فَذَکِّرْ یاد کن و پند ده إِنَّما أَنْتَ مُذَکِّرٌ (۲۱) که تو در یاد دهی پند ده. ,

19 لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ (۲۲) تو بر دشمنان برگماشته‌ای، دسترس دار نیستی. فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَکْبَرَ (۲۴) عذاب کند اللَّه او را بعذاب مهین.

20 إِلَّا مَنْ تَوَلَّی وَ کَفَرَ (۲۳) لکن هر که برگردد و بنگرود. إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ (۲۵) با ماست بازگشت ایشان.

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ (۲۶) پس آن گه بر ما است شمار و پاداش ایشان. ,