قوله از رشیدالدین میبدی کشف الاسرار و عدة الابرار 1

قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. ,

إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ (۱) آن گه که خورشید در گردانند و در زمین اندازند. ,

وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ (۲) و آن گه که ستارگان در زمین ریزند. ,

وَ إِذَا الْجِبالُ سُیِّرَتْ (۳) و آن گه که کوه‌ها بروانند. ,

وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ (۴) و آن گه که ماده شتران نجویند و نکوشند. ,

وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (۵) و آن گه که دشتیان و کوهیان از جانوران پس آن که خاک گشتند فراهم آرند. ,

وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ (۶) و آن گه که دریاها از یکدیگر بر کنند و آن گه که آن را آتش کنند. ,

وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (۷) و آن گه که هر کسی را با همکار او جفت کنند. ,

وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ (۸) و آن گه که دختر خود زنده در گور کرده بپرسند: بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (۹) که بچه گناه کشتند او را؟! ,

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (۱۰) و آن گه که نامه‌های کردارها باز گشاده آید. ,

وَ إِذَا السَّماءُ کُشِطَتْ (۱۱) و آن گه که آسمان از زبر در کشند. ,

وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ (۱۲) و آن گه که آتش برافروزند و نیروی دهند. ,

وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (۱۳) و آن گه که بهشت را نزدیک آرند. ,

عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ (۱۴) بداند هر کس که چه آورد از کردار. ,

15 فَلا أُقْسِمُ سوگند میخورم بِالْخُنَّسِ (۱۵) بآن ستارگان باز ایستادگان. وَ اللَّیْلِ إِذا عَسْعَسَ (۱۷) و بشب تاریک که در آید.

16 الْجَوارِ راست روندگان الْکُنَّسِ (۱۶) در خانه‌های خویش شدندگان. وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ (۱۸) و بامداد که دم برزند.

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ (۱۹) که آن سخن رسانیدن فرستاده‌ای پاک نیکوی راست استوار است. ,

ذِی قُوَّةٍ آن با نیروی بزرگ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ (۲۰) بنزدیک خداوند با پایگاه و جایگاه. ,

19 مُطاعٍ وی را فرمان بردار ثَمَّ أَمِینٍ (۲۱) بنزدیک اللَّه استوار. وَ ما صاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ (۲۲) و این مرد شما نه دیوانه است.

وَ لَقَدْ رَآهُ دید او، او را بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ (۲۳) بآن هامون آشکار ای فراخ. ,

وَ ما هُوَ عَلَی الْغَیْبِ بِضَنِینٍ (۲۴) و او بآن وحی که در نهان باوست بخیل و دریغ دارنده نیست از شما. ,

وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شَیْطانٍ رَجِیمٍ (۲۵) و این سخن دیو رانده نیست و دیو آورد. ,

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ (۲۶) کجا میشوید ؟! ,

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعالَمِینَ (۲۷) نیست این سخن و این نامه و این پیغام مگر یاد کردی جهانیان را. ,

لِمَنْ شاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ (۲۸) آن را که خواهد از شما که بر طاعت و راه راست بایستد. ,

وَ ما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ (۲۹) و خود نخواهید مگر آنچه خدا خواهد خداوند جهانیان. ,