قوله از رشیدالدین میبدی کشف الاسرار و عدة الابرار 4

قوله تعالی: وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ (۴۶) آن را که میترسد از ایستاد نگاه پیش خداوند خویش، او راست دو بهشت. ,

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۴۷) بکدام از نعمتهای خداوند خویش خداوند خویش را می‌نااستوار گیرید ای آدمیان و پریان. ,

ذَواتا أَفْنانٍ (۴۸) آن دو بهشت پر درختانست و پر شاخها آن و با گوناگون نعمتها و شادیها. ,

4 فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۴۹). فِیهِما عَیْنانِ تَجْرِیانِ (۵۰). در آن دو بهشت دو چشمه روانست.

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۵۱). ,

فِیهِما مِنْ کُلِّ فاکِهَةٍ زَوْجانِ (۵۲) در آن دو بهشت از هر میوه دو جفت است، دو طعم و دو رنگ و دو بوی. ,

7 فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۵۳). مُتَّکِئِینَ عَلی‌ فُرُشٍ، بازنشستگان‌اند خفتگان بر جامها باز گسترده.

بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ آسترها آن فراش از دیبا ستبر. ,

وَ جَنَی الْجَنَّتَیْنِ دانٍ (۵۴) و میوه آن دو بهشت از دست چنندگان نزدیک‌ ,

10 فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۵۵). فِیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ، در آن فراشها کنیزکان‌اند فرو داشته چشمان.

لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (۵۶)، دست بایشان نبرده هیچ آدمی و نه پری. ,

12 فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۵۷). فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۵۹).

13 کَأَنَّهُنَّ الْیاقُوتُ وَ الْمَرْجانُ (۵۸)، گویی که آن کنیزکان مرواریداند و یاقوت. هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ (۶۰)، هست پاداش نیکویی مگر هم نیکویی..؟.

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۶۱). ,

وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ (۶۲). و جز از آن دو بهشت دو بهشت دیگرند. ,

16 فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۶۳) فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۶۵).

17 مُدْهامَّتانِ (۶۴) دو بهشت سخت ژرف رنگ و سیراب رنگ. هِما عَیْنانِ نَضَّاخَتانِ (۶۶)

، در آن دو چشمه‌اند که آب از بوم بهشت برمی‌اندازند و برمیجوشند. ,

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۶۷). ,

فِیهِما فاکِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ (۶۸)، در آن دو بهشت میوه‌هاست و خرما ستان و انار. ,

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۶۹). ,

فِیهِنَّ خَیْراتٌ حِسانٌ (۷۰)، در آن بهشتها کنیزکان‌اند نیکان در آفرینش و در خوی، نیکوان‌اند در چهره و در روی. ,

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۷۱). ,

حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ (۷۲)، سیاه چشمان‌اند از چشمها بیگانگان نگه داشته و در خیمها بداشته. ,

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۷۳). ,

لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (۷۴) خالی ندید ایشان را پیش از خداوندان ایشان هیچ کس نه مردم نه پری. ,

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۷۵). ,

مُتَّکِئِینَ عَلی‌ رَفْرَفٍ خُضْرٍ بناز نشستگان‌اند بر رفرف سبز در باغها رنگارنگ، وَ عَبْقَرِیٍّ حِسانٍ (۷۶)، و بساطها گران مایه نیکو. ,

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۷۷). ,

تَبارَکَ اسْمُ رَبِّکَ، چون پاک است و بی‌عیب خداوند تو، ذِی الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ (۷۸)، خداوند با بزرگواری و بنده‌نوازی. ,