نماز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 943

1 نماز شام چو خورشید در غروب آید ببندد این ره حس راه غیب بگشاید

2 به پیش درکند ارواح را فرشته خواب به شیوه گله بانی که گله را پاید

3 به لامکان به سوی مرغزار روحانی چه شهرها و چه روضاتشان که بنماید

4 هزار صورت و شخص عجب ببیند روح چو خواب نقش جهان را از او فروساید

5 هماره گویی جان خود مقیم آن جا بود نه یاد این کند و نی ملالش افزاید

6 ز بار و رخت که این جا بر آن همی‌لرزید دلش چنان برهد که غمیش نگزاید