فقری که از او غنای مطلق آید از نعمت‌الله ولی رباعی 119

1 به هویت چو اوست با اسما آن هویت طلب کن از اشیا

2 از هویت خبر اگر داری به هویت خدا بُود با ما

1 مرا گفت یاری که ای یار ما اگر یار مائی بکش بار ما

2 برو مایه و سود دکان بمان گرت هست سودای بازار ما

1 تا با تو توئی بود دوئی خواهد بود ای یار دوئی هم ز توئی خواهد بود

2 چون تو ز توئی وز دوئی وارستی در ملک یکی کجا دوئی خواهد بود