منصب تدریس خون گوید از خاقانی شروانی قطعه‌ 147

1 در این عهد از وفا بوئی نمانده است به عالم آشنارویی نمانده است

2 جهان دست جفا بگشاد آوخ وفا را زور بازویی نمانده است

1 ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست تحفه‌ای کز غم فرستی نزد ما هردم فرست

2 جامه هامان چاک ساز و خانه‌هامان پاک سوز خلعه‌هامان درد بخش و تحفه‌هامان غم فرست

1 کار گیتی را نوائی مانده نیست روز راحت را بقایی مانده نیست

2 زان بهار عافیت کایام داشت یادگار اکنون گیایی مانده نیست