1 صیقل آیینه دلها نم چشم ترست هر کرا نمناک تر دیده دلش روشن ترست

2 روز نومیدی مراد از قطرهای اشک جو رهبر گم گشتگان در ظلمت شب اخترست

3 گریه کن آب چشمی ریز گر صاحب دلی کآدمی بی اشکی و آهی درخت بی برست

4 دل که مملو از هوای دوست باشد چون حباب جلوه اش بالای دریای سپهر اخضرست

5 چهره زردی نما در عشق کین رنگ لطیف کارسازیهای بازار محبت را زرست

6 شمع گر پرورد آتش را سزای خویش یافت نیست خالی از ندامت هر که دشمن پرورست

7 چون حباب از اشک جابر آب دارد متصل تا فضولی را هوای سرو قدت در سرست