مقام عشق و مستی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 55

1 سخنگو طفلک و برنا و پیر است سخن را سالی و ماهی نباشد

1 ز شام ما برونور سحر را به قر ن باز خوان اهل نظر را

2 تو میدانی که سوز قرأت تو دگرگون کرد تقدیر عمر را

1 گله از سختی ایام بگذار که سختی ناکشیده کم عیار است

2 نمی دانی کهب جویباران اگر بر سنگ غلطد خوشگوار است

1 از کلامش جان من بیتاب شد در تنم هر ذره چون سیماب شد

2 ناگهان دیدم میان غرب و شرق آسمان در یک سحاب نور غرق

1 تو گوئی طایر ما زیر دام است پریدن بر پر و بالش حرام است

2 ز تن بر جسته تر شد معنی جان فسان خنجر ما از نیام است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران