مپندار از لب شیرین عبارت از سعدی شیرازی غزل 37

1 مپندار از لب شیرین عبارت که کامی حاصل آید بی مرارت

2 فراق افتد میان دوستداران زیان و سود باشد در تجارت

3 یکی را چون ببینی کشته دوست به دیگر دوستانش ده بشارت

4 ندانم هیچ کس در عهد حسنت که بادل باشد الا بی بصارت

5 مرا آن گوشه چشم دلاویز به کشتن می‌کند گویی اشارت

6 گر آن حلوا به دست صوفی افتد خداترسی نباشد روز غارت

7 عجب دارم درون عاشقان را که پیراهن نمی‌سوزد حرارت

8 جمال دوست چندان سایه انداخت که سعدی ناپدیدست از حقارت