1 آفت صد دودمانی آتش صدخرمنی ساده لوحی بین که گویم دشمن جان منی

2 بر مراد یار باید بود در اقلیم عشق دشمنم با خویش چون دانم که با من دشمنی

3 ترسم این الفت که دارد با گریبان دست من در قیامت نیز نگذارد که گیرم دامنی

4 زیب دیگر داد داغ تازه باغ سینه را گاه باشد کز گلی رونق پذیرد گلشنی

5 های های گریه درد دوری از جانم ببرد دل که دوری پر کند خالی نسازد شیونی