فلک گشته سرگشتهٔ کوی از حکیم سبزواری غزل 149

1 فلک گشته سرگشتهٔ کوی او بود روی عالم همه سوی او

2 همی می رسد بر مشام دلم ز گل خاصه از اهل دل بوی او

3 مه و مهر بین بر کمیت فلک شب و روز اندر تکاپوی او

4 نه آغاز پیدا نه انجام و هست تمامی یکی پرتو روی او

5 شمیم جنان چیست با نگهتش کجا طوبی و قد دلجوی او

6 تو و کوثر و سبحهای پارسا من و جام و زنّار گیسوی او

7 بدین ضعف کردیم آهنگ عشق دل و خسته و زور بازوی او

8 رخم زرد و مویم سفید اشک سرخ سیه روز و سودائی از موی او

9 ز اسرار گر سر برد نیست باک دو گیسوش چوگان سرم گوی او