قومی که جان بحضرت جانان از سیف فرغانی غزل 212

1 ای صبا گر سوی تبریز افتدت روزی گذر سوی درگاه شه عادل رسان از ما خبر

2 پادشاه وقت غازان را اگر بینی بگو کای همه ایام تو میمون تراز روز ظفر

1 بکوش تا بنشینیم یک نفس با هم تو ورهی تو،شیرینی و مگس باهم

2 توآفتابی وما با تو چون شب وصبحیم که نیست صحبت ما غیر یک نفس با هم

1 ای صبا قصه عشاق بر یار بگو خبری از من دل داده بدلدار بگو

2 از رسانیدن پیغام رهی عار مدار بگلستان چو درآیی سخن خار بگو

1 گر دوست حق عشق خود از ما طلب کند از خارهای بی‌گل خرما طلب کند

2 عشاق او به خلق نشان می‌دهند ازو وای ار کسی نشان وی از ما طلب کند

1 اندرین شهر دلم سرو روانی دارد که ز شکر سخن از پسته دهانی دارد

2 چون خرامد نکند هیچ نظر از چپ و راست نیست آگه که بهر سو نگرانی دارد

1 هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد

2 وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد