خلقی که در این از عطار نیشابوری وصلت نامه 62

1 شمع رویت ختم زیبایی بس است عالمی پروانه سودایی بس است

2 چشم بر روی تو دارم از جهان گر سوی من چشم بگشایی بس است

1 دلی کز عشق جانان دردمند است همو داند که قدر عشق چند است

2 دلا گر عاشقی از عشق بگذر که تا مشغول عشقی عشق بند است

1 بیا که قبلهٔ ما گوشهٔ خرابات است بیار باده که عاشق نه مرد طامات است

2 پیاله‌ای‌دو به من ده که صبح پرده درید پیاده‌ای‌دو فرو کن که وقت شه‌مات است

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند