قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 135

1 قوم گفتند ای گروه این رنج ما نیست زان رنجی که بپذیرد دوا

2 سالها گفتید زین افسون و پند سخت‌تر می‌گشت زان هر لحظه بند

3 گر دوا را این مرض قابل بدی آخر از وی ذره‌ای زایل شدی

4 سده چون شد آب ناید در جگر گر خورد دریا رود جایی دگر

5 لاجرم آماس گیرد دست و پا تشنگی را نشکند آن استقا