قوم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 137

1 قوم گفتند از شما سعد خودیت نحس مایید و ضدیت و مرتدیت

2 جان ما فارغ بد از اندیشه‌ها در غم افکندید ما را و عنا

3 ذوق جمعیت که بود و اتفاق ذوق جمعیت که بود و اتفاق

4 طوطی نقل شکر بودیم ما مرغ مرگ‌اندیش گشتیم از شما

5 هر کجا افسانهٔ غم‌گستریست هر کجا آوازهٔ مستنکریست

6 هر کجا اندر جهان فال بذست هر کجا مسخی نکالی ماخذست

7 در مثال قصه و فال شماست در غم‌انگیزی شما را مشتهاست