ریگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2474

1 ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی لایق خرکمان من نیست در این جهان زهی

2 بحر کمینه شربتم کوه کمینه لقمه‌ام من چه نهنگم ای خدا بازگشا مرا رهی

3 تشنه‌تر از اجل منم دوزخ وار می‌تنم هیچ رسد عجب مرا لقمه زفت فربهی

4 نیست نزار عشق را جز که وصال داروی نیست دهان عشق را جز کف تو علف دهی

5 عقل به دام تو رسد هم سر و ریش گم کند گر چه بود گران سری گر چه بود سبک جهی

6 صدق نهنده هم تویی در دل هر موحدی نقش کننده هم تویی در دل هر مشبهی

7 نوح ز اوج موج تو گشته حریف تخته‌ای روح ز بوی کوی تو مست و خراب و والهی

8 خامش باش و بازرو جانب قصر خامشان باز به شهر عشق رو ای تو فکنده در دهی