1 گذشت آن گل و حسرت بیادگار گذاشت برفت از نظر عندلیب و خار گذاشت

2 چو آسمان بسرم سایه فکند از لطف بعزتم ززمین بر گرفت و خوار گذاشت

3 چشید ذوق وصالش چو دل نهان گردید ببرد لذت مستی ز سرخمار گذاشت

4 ربود چون زمیان دل کناره کرد از من وفا و مهر بیکباره بر کنار گذاشت

5 شکفت غنچه دل از گشاد چهره او ولی برشته جان عقده بی شمار گذاشت

6 مثال زینت دنیاست حسن مهرویان خوش آنکه زین دو گذشت و باختیار گذاشت

7 بفیض گفتم خوبان وفا نمیدارند ببین چگونه ترا زارو دلفکار گذاشت