دردی که مرا در دل بی درمان است از عطار نیشابوری مختارنامه شماره 21

1 دردی که مرا در دل بی درمان است یک ذرّه ز دل کم نشود تا جان است

2 گر دردِ دلِ خلقِ جهان جمع کنند دردِ دلِ من یک شبه صد چندان است