درد دلم از طبیب بیهوده از سنایی غزنوی رباعی 210

1 می ده ای ساقی که می به درد عشق آمیز را زنده کن در می پرستی سنت پرویز را

2 مایه ده از بوی باده باد عنبربیز را در کف ما رادی آموز ابر گوهر بیز را

1 ای مسلمانان مرا در عشق آن بت غیرتست عشقبازی نیست کاین خود حیرت اندر حیرتست

2 عشق دریای محیط و آب دریا آتشست موج‌ها آید که گویی کوه‌های ظلمتست

1 هر آن روزی که باشم در خرابات همی نالم چو موسی در مناجات

2 خوشا روزی که در مستی گذارم مبارک باشدم ایام و ساعات